วูคองเปลี่ยนมาประคองด้านหลังให้คนตรงหน้าเข้ามาใกล้ชิดมากขึ้น แม้สัมผัสเพียงแค่ริมฝีปากด้านนอกมันกลับแนบแน่น…เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกบางอย่างแฝงเอาไว้ แต่ราชาวานรนั้นไม่ได้ทำความเข้าใจกับบางสิ่งที่แฝงเอาไว้ ตอนนี้เขาสนใจตอบสนองให้รสจูบนั้นเร่าร้อนมากขึ้น
“อุ…อืม…”ยอร์นหลุดครางในลำคอ ริมฝีปากเขาถูกปากอีกฝ่ายเม้มให้เปิดออกพร้อมสอดลิ้นเข้าไปรุกล้ำในโพลงปาก มันรุนแรงกว่าทุกครั้งความรู้สึกที่เขาแฝงเอาไว้ ถูกความปรารถนาของอีกฝ่ายดูดกลืนแทนเสียแล้ว
“อะ…ท่านวูคอง…อืม”วูคองอุ้มตัวยอร์นขึ้นมาแต่ยังคงจูบต่อเนื่องไม่ยอมหยุด ขณะพากลับเข้าไปในบ้านพัก
“ดะ…เดี๋ยวก่อน…อยู่ในท่านี้จะดีหรือขอรับ…”ยอร์นพยายามดันตัวออกมาเมื่อรับรู้ว่าตนเองกำลังนั่งตักของอีกฝ่าย
“ดีสิ แบบนี้ใกล้ชิดกว่าเดิมด้วย อีกอย่าง…ข้าไม่อยากให้เจ้าเรือนร่างแสนสวยของเจ้ามีรอยเปื้อนพื้น”วูคองรั้งตัวยอร์นเข้ามาซุกไซ้ซอกลำคอขาว
“!?”ยอร์นสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงมือของอีกฝ่ายมาสัมผัสบั้นท้ายของตน
“ไม่ได้ใส่ไว้อีกชั้นหรือ…ไม่เลว…”วูคองยิ้มมุมปากเหมือนพึงพอใจ
“อืม…”ยอร์นหลับตาลงเขาไม่คิดปฏิเสธ…ก็เหมือนครั้งก่อนที่ได้ทำกัน แต่ต่างกันที่ครั้งนี้ไม่มีสิ่งมาแลกเปลี่ยน เขาร่วมรักกับอีกฝ่ายตามความต้องการของตัวเอง
“ไม่จำเป็นต้องกลั้นเสียงหรอก เจ้าอยู่กับข้าแค่สองคน ร้องครางออกมาซะ”วูคองใช้นิ้วลูบที่ปากช่องสีชมพูพร้อมกดสอดเข้าไปรุกล้ำเพื่อขยายให้กว้าง มืออีกข้างบีบเค้นบั้นท้ายเน้นๆ
“อะ…แต่ว่า…อึก…แรงเกินไป…”นิ้วนั้นกำลังขยับอยู่ข้างในมันช่างรุนแรงเหลือเกิน
“ข้างในร้อนจริงๆ แทบอดใจรอไม่ไหวแล้ว”วูคองคลอเคลียอยู่ตรงลำคอขาว ทั้งกลิ่น ทั้งน้ำเสียงที่พยายามกลั้น มันช่างยั่วยวนอารมณ์จนแทบจะคุมสติไม่อยู่
“อ้า…”ยอร์นเริ่มรู้สึกถึงส่วนที่เริ่มนูนมาสัมผัสกับบั้นท้ายตน
ของๆท่านวูคอง…มันกำลังพยายามบดเบียดเข้ามา อดยอมรับไม่ได้ว่าหลังจากนั้นที่ได้ทำกันครั้งแรก เขาก็ตอบสนองกับของๆอีกฝ่ายแม้ที่ผ่านมาจะทำโดยปาก แต่จริงๆแล้วเขาก็อยากถูกกระทำเหมือนในคืนนั้นอีกเช่นกัน…
“เสียงเพราะดี…ข้านึกเสียดายแล้วสิ ถ้าต้องมีใครได้ยินนอกจากข้า”วูคองยิ้มมุมปาก
“อย่าหยอกกันสิขอรับ…”ยอร์นหน้าแดงระรื่น
“ไม่ได้หยอกพูดจริงต่างหาก แต่ไหนๆก็ไม่มีใครอยู่แล้ว…ร้องให้ข้าฟังอีกทีสิ”วูคองเลื่อนไปงับที่ใบหูเบาๆไม่ให้ทันตั้งตัว
“อะ…”ยอร์นหลับตาปี๋แต่ไม่ได้ขัดขืน เขาก็ทำให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ แตะต้องตัวทุกๆอย่างที่เป็นของเขา…ก่อนที่ยอร์นจะสะดุ้งหลุดร้องเสียงดังเมื่อนิ้วยาวนั่นโดนอะไรบางอย่างด้านใน
“เอาล่ะคงได้ที่แล้วมั้ง”วูคองปลดกางเกงออกเพื่อให้แกนกายของตนออกมาสัมผัสกับบั้นท้ายนุ่มนิ่ม เขายกสะโพกถูไถร่องเบาๆเพื่อบ่งบอกให้เตรียมพร้อมรับมือ
“แบบนี้ท่านจะถนัดหรือขอรับ”ยอร์นเอ่ยถาม ตัวเขาก็ไม่มีประสบการณ์ในการร่วมรักกับใคร ครั้งแรกก็คือตอนที่ได้ทำกับท่านวูคอง แต่ตอนนั้นตัวเขานอนอยู่บนเตียงและปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ
“ไม่ต้องห่วงข้าถนัดทุกท่าอยู่แล้ว”วูคองใช้มือจับต้นขาแล้วยกตัวยอร์นขึ้นเหนือแกนกายของตัวเอง
“ดะ…เดี๋ยว…อึก!?”ไม่ทันที่ยอร์นจะได้กล่าวอะไร อีกฝ่ายก็กดสะโพกของเขาให้ลงไปกลืนกินแท่งใหญ่นั่นในคราเดียว
“แน่นอย่างที่คิดจริงๆ…เสร็จแล้วรึ นี่แค่พึ่งเริ่มเองนะ”ดวงตาสีทองจ้องใบหน้าของเทพหนุ่มที่แตกต่างจากเดิม…ใช่ เป็นใบหน้าที่เร้าอารมณ์ซึ่งจะไม่มีใครเห็นนอกจากตัวเขา
“อา…”ร่างกายยอร์นสั่นสะท้านอย่างหยุดไม่ได้ ข้างในมันร้อนและอึดอัด แต่กลับมีความรู้สึกดีแฝงเต็มเปี่ยม ทำให้เขาเสร็จไปโดยไม่รู้ตัว
“อะ…อ้า…ท่านวูคอง…อา…”ยอร์นร้องครางออกมา ตอนนี้อีกฝ่ายยกตัวเขาขึ้นลงเพื่อกลืนกินแท่งร้อนนั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แถมไม่ใช่เบาๆด้วยมันทำเอาจุกไปหมด และมัน…เสียวซ่านสุดๆ…อยู่ในท่านี้ทำให้ตัวเขาสัมผัสแท่งของท่านวูคองชัดกว่าเดิม
“หืม?”วูคองเลิกคิ้วเมื่อยอร์นเอื้อมมือมากอดลำคอตน และเอาหน้าเขามาใกล้ๆเพื่อจูบ เขายิ้มมุมปากเล็กๆก่อนรุกสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานอย่างหื่นกระหาย แม้ตอนจูบจะทำให้ไม่ได้ยินเสียงครางมันก็ไม่ได้เลวร้ายสักเท่าไร มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์มากกว่าเก่าด้วยซ้ำ
“ตั้งแต่เจ้าเป็นฝ่ายเริ่มจูบก็จูบข้าตลอดเชียว ชอบจูบขนาดนั้นเลยหรือ?”วูคองผละออกมาหลังจากเขาได้ปลดปล่อยเข้าไปในตัวยอร์นไปได้ครั้งหนึ่ง แต่ยอร์นที่พิงพักหอบหายใจตรงไหล่ยังเขาไม่ตอบคำถามอะไร…เงียบไปสักพักก่อนจะหันมาสบสายตา
“ท่านรังเกียจหรือ…”ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นดูหม่นหมองลงกว่าเดิม
“ข้าไม่ได้รังเกียจสักหน่อย อย่าคิดเองเออเองสิ”วูคองรีบเอ่ยขัดเหมือนตื่นกระหนกเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว
“ขอบคุณนะขอรับ…”ยอร์นยิ้มออกมา
ตึก…เอ่ะ…เมื่อกี้มันอะไร วูคองชะงักค้างไปชั่วครู่หนึ่ง เหมือนหัวใจของเขากระตุกเต้นผิดจังหวะแตกต่างจากเดิม แต่ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น
“ท่านวูคอง?”
“เปล่าไม่มีอะไร”วูคองเปลี่ยนไปกอดยอร์นเข้ามาเพื่อเลิกสนใจความรู้สึกนั่นที่เขาไม่อาจทำความเข้าใจได้
“คือว่า…มันแข็งขึ้นอีกแล้วขอรับ…ของๆท่านน่ะ”ยอร์นพูดเสียงแผ่วเบาพยายามก้มหน้าเพื่อซ่อนใบหน้าแดงๆของตน
“แย่ล่ะสิ แบบนี้ก็ต้องทำจนกว่าจะพอใจล่ะนะ”วูคองแสยะยิ้มออกมาก่อนใช้มือยึดจับต้นขาของยอร์นอีกครั้ง
“!?”ยอร์นรีบเงยหน้ามองทันที
“รังเกียจหรือ?”วูคองใช้คำพูดเดียวกับที่ยอร์นกล่าวกับตนเมื่อครู่มาใช้บ้าง แต่สีหน้าดูทะเล้นแตกต่างจากตอนยอร์นพูดสุดๆ
“ไม่ขอรับ…ข้าไม่เคยรังเกียจท่าน และไม่แม้แต่จะคิด ฉะนั้น…ได้โปรดจูบข้าจะได้หรือไม่…”แม้ใบหน้าจะแดงก่ำจนปกคลุมผิวขาวๆซะมิด แต่ดวงตานั้นกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนา
“ข้าจะทำจนกว่าเจ้าจะเบื่อเลยล่ะ”วูคองยิ้มออกมาพร้อมก้มลงไปจูบอีกครั้ง การร่วมรักครั้งนี้ไม่ได้รุนแรงที่ทำเพื่อการระบายอารมณ์ มันเต็มไปด้วยความหวานที่ลึกซึ้งจนไม่สามารถหาคำพูดใดๆมาเปรียบเปรยได้ และพวกเขาจะได้ร่วมรักเช่นนี้กันต่อไป จนสิ้นสุดเมื่อยามรุ่งอรุณมาเยือน
ได้กลิ่นท่านวูคองด้วย…ยอร์นที่เริ่มได้สติค่อยๆลืมตาขึ้น ตัวเขานั้นยังนั่งอยู่บนตักของอีกฝ่ายอยู่โดยมีแขนทั้งสองกอดเอาไว้ ยอร์นเงยหน้ามองวูคองเขากำลังนั่งหลับอยู่โดยเอาหลังพิงกับผนังไม้
ก็นะ…ท่านวูคองก็ทำกับเขาท่านี้จนกระทั้งช่วงสุดท้าย แล้วพวกเขาทั้งสองคนก็นอนหลับไปทั้งอย่างนั้น…ทั้งอย่างนั้น…
ยอร์นใบหน้าแดงระรื่นเมื่อรับรู้ว่าข้างในตัวเขายังมีบางสิ่งสอดเอาไว้อยู่ ใช่แล้ว…ของๆอีกฝ่ายยังไม่ได้เอาออกไปเลย!?
“อึก…”ยอร์นเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้หลุดเสียงอะไรออกมาแม้จะเป็นเสียงที่กลั้นเอาไว้ก็ตาม ตอนนี้เขาผละตัวออกไปไม่ได้อีกฝ่ายกอดเขาแน่นมาก จึงทำได้แค่ค่อยๆยกสะโพกขึ้น โชคดีจริงๆที่แท่งนั้นกำลังอ่อนตัวอยู่ ทำให้เอาออกได้ไม่ยากเย็นเสียเท่าไร แต่เขาลืมเรื่องสำคัญไปอย่างหนึ่ง…
“!?”ยอร์นสะดุ้งโขยงเมื่อมีน้ำเหนียวๆค่อยๆไหลออกมาจากปากช่องหลังจากเอาแท่งของวูคองออกมาได้สำเร็จ เมื่อครั้งก่อนไม่เจอเหตุการณ์เช่นนี้เพราะระหว่างหลับวูคองคงจะสั่งให้ข้าบริวารทำความสะอาดร่างกายให้ ตอนตื่นจนไม่รู้สึกมีอะไรเหลือค้างอยู่ในร่าง
ยอร์นพยายามเกร็งตัวเพื่อไม่ให้น้ำไหลออกมา ทว่ากลับมีมือใหญ่คว้ามาจับหมับบั้นท้ายเขาเสียนี่ “ท่านวูคอง!?”
“เป็นครั้งแรกเลยที่เจ้าตื่นก่อนน่ะ อะไรกันเอาของๆข้าออกเองได้ด้วย?”วูคองใช้นิ้วเกลี่ยที่ปากช่องเบาๆจนคนถูกกระทำสั้นสะท้าน
“อ้า…หยุดเถอะขอรับ น้ำข้างในมัน…”ยอร์นเบนสายตาไปทางอื่นตอนนี้ไม่กล้าสู้หน้าอีกฝ่ายแล้ว
“อะไรกัน รังเกียจน้ำข้ารึ ตอนข้าฉีดมันเข้าไปสีหน้าเจ้าออกจะ”วูคองยังพูดไม่ทันจบยอร์นก็รีบเอามือมาปิดปากอีกฝ่ายทันที “อย่าพูดนะขอรับ!?”
โฮ่…น่ารักชะมัด วูคองคิดในใจเมื่อได้เห็นท่าทางของยอร์นเป็นเช่นนี้ และมันทำให้เขายิ่งอยากเห็นท่าทางอื่นๆที่นอกจากท่าทางนิ่งดูไร้อารมณ์ นิ้วเขาสอดเข้าไปในช่องนุ่มนั้นพร้อมแหวกให้ปากช่องกว้างขึ้น
“ด…เดี๋ยว… อา…ท่านวูคองอย่าเล่นแบบนั้นสิขอรับ…อ้า…”ยอร์นพยายามดันตัวออกจากวูคอง แต่นิ้วนั่นก็ยิ่งสอดเข้าออกรุนแรงมากกว่าเดิม
“อะไรกัน เจ้าก็ดูเหมือนจะชอบไม่ใช่หรือ”ดวงตาสีทองประกายแววเจ้าเล่ห์
“ขอร้องล่ะขอรับ… อื้อ…ข้าอาย…”ยอร์นเอาหน้าซุกไหล่แกร่งตอนนี้เขาไม่กล้าสู้หน้าอีกฝ่ายแล้ว แต่ท่าทางที่ประกอบรวมกับคำพูดนั้นทำเอาราชาวานรหยุดนิ่งเป็นครั้งแรก
“พูดแบบนี้…เดี๋ยวข้าก็อดทนไม่ไหวกันพอดี”วูคองพูดความในใจตัวเองออกมาโดยไม่สนใจว่ายอร์นจะหน้าแดงกว่าเดิมแค่ไหน สุดท้ายเขาก็หยุดกระทำต่อพร้อมเปลี่ยนมาอุ้มยอร์นออกไปข้างนอกเพื่อไปล้างตัวที่น้ำตกหลังบ้านพักแทน
“เมื่อคืนวานท่านก็ทำแล้ว ท่านไม่เหนื่อยบ้างหรือขอรับ…”ยอร์นพยายามเอาชายแขนเสื้อปิดหน้าตัวเอง
“เวลาได้ทำอะไรที่มันรู้สึกดีไม่มีทางทำให้ข้าเหนื่อยหรอกน่า”วูคองกล่าวแบบเต็มปากเต็มคำเหมือนทุกที
“…”ยอร์นที่ได้ฟังอีกฝ่ายกล่าว รู้สึกอายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว คนๆนี้หัดอายคำพูดที่ตัวเองพูดซะบ้างสิ!?
ยินดีต้อนรับ 